Trump in perspectief: Is dit het einde voor duurzaam beleggen?

Lloyd McAllister, Head of Sustainable Investment bij Carmignac

Nu de tweede presidentiële termijn van Donald Trump voor de deur staat, wordt gevreesd dat duurzame investeringen gedoemd zijn te mislukken. Wij zijn optimistischer. Er zullen natuurlijk beproevingen komen, maar een periode van terechte, en in sommige delen zelfs noodzakelijke, uitdagingen moet worden verwelkomd.

De verpletterende overwinning van Donald Trump in de presidentsverkiezingen van november en de Republikeinse overheersing in het Congres die niet lang meer op zich zal laten wachten, bezorgden de wereld van duurzame beleggingen koude rillingen. Maar vier jaar na Trumps laatste periode in het Witte Huis is de wereld verder gegaan: voor bedrijven vormt duurzame regelgeving nu de zekerheid waarop industrieën vertrouwen, terwijl het Witte Huis in de vorm van Elon Musk binnenkort 's werelds meest succesvolle groene industrieel zal herbergen.

Er wordt verwacht dat wijzigingen aan de Inflation Reduction Act (IRA) bovenaan de to-do lijst van de nieuwe president zullen staan, maar bij nader inzien lijken de wijzigingen waarschijnlijk bescheiden te zijn, met windenergie en EV-belastingkredieten als speerpunten. Trump beschrijft windenergie als "verschrikkelijk", terwijl het schrappen van de belastingvoordelen voor EV zijn nieuwe bondgenoot Elon Musk ten goede zou komen en de zwakkere subsidieafhankelijke concurrenten van Tesla zou hinderen.

Het is opmerkelijk hoe elementen van de IRA in feite aansluiten bij tweepartijdige doelen rond herindustrialisatie - plus 60% van de belastingkredieten komt ten goede aan Republikeinse staten. Ook belastingkredieten voor koolstofafvang en -opslag maken het mogelijk om de olie- en gasvoorraad te verlengen, waarmee de belofte van Trump aan leidinggevenden in de industrie wordt ingelost.

Het verlaten van het Akkoord van Parijs is een andere voor de hand liggende stap, die een gemakkelijke politieke overwinning oplevert en een symbolische klap voor het akkoord in een tijd van afbrokkelende geopolitieke steun. Hoewel veel Amerikaanse bedrijven hun steun toezegden aan het Akkoord van Parijs nadat Trump zich de vorige keer had teruggetrokken, vermoeden we dat bedrijven deze keer stiller zullen zijn; het 'groene zwijgen' is aangebroken.

Ondertussen verwachten we een heropleving van het gebruik van mensenrechten als handelsbarrière met China, waarbij beschuldigingen van dwangarbeid worden gebruikt om de tarieven te verhogen. Verder verwachten we een terugdraaien van de tijdelijke versoepeling van de regels in de IRA rond lokale groene inkoopvereisten, waardoor Amerikaanse bedrijven in feite geen aanspraak meer kunnen maken op IRA-belastingkredieten tenzij ze inkopen bij lokale toeleveringsketens. Dit alles zou in tegenspraak kunnen zijn met de toezeggingen van Trump om de inflatie te verlagen.

Nu veel schone energietrends zo grootschalig zijn en zo concurrerend in prijs, is het vermogen van Trump om de wereldwijde energietransitie te vertragen beperkt. Patrick Pouyanné, CEO van TotalEnergies, zei onlangs dat het schrappen van klimaatregulering "de industrie niet zal helpen, maar integendeel zal demoniseren, en dan zal de dialoog nog meer tegengewerkt worden". Europese oliemultinationals willen een stabiel regelgevend kader voor schone energie nu ze hun bedrijfsmodellen beginnen om te vormen, niet een 'wild west' dat mogelijk een overaanbod creëert in het licht van een zwakkere vraag.

Schade veroorzaakt door antitrustkwesties is de afgelopen jaren ook de agenda voor duurzame investeringen gaan domineren, waarbij de Amerikaanse Federal Trade Commission een strengere aanpak heeft gehanteerd. Wij zien deze trend afnemen onder een pro-zakelijke, minder regulerende Trump-administratie, met name op het gebied van kunstmatige intelligentie. Ondertussen verwachten we dat Trump, ondanks zijn gespannen relatie met technologiebedrijven, een strijdbare houding zal aannemen tegen de zware boetes die de EU oplegt aan Amerikaanse technologiebedrijven, de richtlijn duurzaamheidsverslaggeving voor bedrijven en het mechanisme voor aanpassing van de koolstofgrens.

Wat verantwoord beleggen zelf betreft, verwachten we dat er steeds minder gebruik zal worden gemaakt van ethische rationaliteiten om reeds achterhaalde uitsluitingsbenaderingen te rechtvaardigen en dat de nadruk opnieuw zal komen te liggen op duidelijke financieel gedreven motivaties voor het opnemen van ESG-overwegingen in beleggingsbeslissingen. We kunnen ook een meer interventionistische SEC verwachten, die voorgestelde aandeelhoudersvoorstellen voor AVA's die als te activistisch worden gezien, zal schrappen. Fondsenbeheerders die deze genuanceerde verschuivingen en de grijze gebieden die ermee gepaard gaan verkeerd interpreteren, lopen het risico dat ze ondermaats presteren.

Het is natuurlijk een grote ironie dat als de duurzame bedrijfs- en investeringspraktijken - waar Trump tegen ageert - in de jaren 1990 en 2000 waren geïmplementeerd, het maatschappelijke platform waarop hij heeft gewonnen, namelijk lagere levensstandaarden en toenemende ongelijkheid voor de bevolkingen met lagere en middeninkomens in ontwikkelde landen, niet zou hebben bestaan¹.

Sommige van Trumps mogelijke beleidsmaatregelen op het gebied van gezondheid zijn ook ironisch, omdat bepaalde doelstellingen van Robert F. Kennedy Jr - het terugdringen van chronische ziekten zoals obesitas en diabetes door gezondere voeding - overeenkomen met gangbare standpunten op het gebied van duurzaam beleggen. Het historische onvermogen van het Witte Huis om grootschalige veranderingen teweeg te brengen op het gebied van gezondheid, met het oog op aanzienlijke bureaucratische en lobbybevoegdheden en een bestaande basis in regelgeving, suggereert echter dat de impact hier beperkt zal zijn.

Ondanks gebieden waar oprechte bezorgdheid heerst, verwachten we niet dat de tweede termijn van Trump universeel negatief zal zijn voor duurzame beleggingen. Het is de moeite waard om te onthouden dat tijdens zijn eerste termijn de investeringen in duurzame fondsen verdrievoudigden - hoewel de VS nog steeds slechts 10% van de wereldwijde duurzame activa vertegenwoordigen² - en de productie van hernieuwbare elektriciteit groeide van 17% naar 21%³. Er zullen een aantal spanningspunten zijn rond het klimaat, maar de VS is niet de wereld; het beleid van de VS kan de markten maar zo veel en zo lang beïnvloeden en de economische en bedrijfsmatige argumenten die ten grondslag liggen aan verstandig duurzaam beleggen zijn veel te sterk om genegeerd te worden.

Ondanks alle rumoer en discussies is één ding duidelijk: duurzaam beleggen is een blijvertje.