Geachte heer, geachte mevrouw,

Nu het einde van de pandemie – eindelijk – in zicht is, worden we geconfronteerd met een situatie die we nog nooit eerder meegemaakt hebben. Meer dan een jaar lang werd onze manier van leven danig verstoord en kwamen grote delen van de wereldeconomie noodgedwongen tot stilstand. Naarmate de vaccinatiecampagnes in meer of mindere mate succes hebben – dit hangt ervan af of men Amerikaan, Europeaan, Chinees of een inwoner van een opkomend land is – zullen we onze ingetoomde levenslust hopelijk weer de vrije loop kunnen laten.

Hoe sterk zal dit langverwachte herstel zijn en hoelang zal het duren? Niet alleen gaan we de komende maanden en deze laatste fase van de crisis in met een overvloed aan spaarreserves, maar in de Verenigde Staten en Europa ook met grootschalige steunpakketten. In de VS is de begrotingssteun voor dit jaar in totaal goed voor 13,6% van het bnp, tegenover "slechts" 6% van het bnp in Europa. Ook volgend jaar worden er aan beide zijden van de Atlantische Oceaan omvangrijke infrastructuurprojecten verwacht, die het economisch herstel ten goede moeten komen.

Deze grootschalige steunmaatregelen in de eindfase van de crisis zijn des te verrassender omdat ze de conventionele financiële regels tarten. Door de forse toename van de staatsschuld als gevolg van de pandemie wordt het politiek aanvaardbaar dat onze leiders elke vorm van begrotingsdiscipline laten varen. Joe Biden, die de tussentijdse verkiezingen van november 2022 nu al lijkt te willen veiligstellen, doet het Amerikaanse begrotingstekort exploderen. Ook Europa, dat zich iets terughoudender opstelt, maakt zich op om de broekriem minder strak aan te halen in de aanloop naar de verkiezingen, die voor de CDU in Duitsland (oktober) en voor Emmanuel Macron in Frankrijk (mei 2022) moeilijk beloven te worden. De dubbele noodzaak om zowel de volksgezondheid als de werkgelegenheid te beschermen is voor politici het excuus om deze geldverslindende programma's voort te zetten. Zolang de inflatie onder controle blijft, wordt de kwestie van de houdbaarheid van de overheidstekorten door de volgzame centrale banken onder de mat geveegd. Sterker nog, Fed-voorzitter Jerome Powell is bereid om het verruimende monetair beleid voort te zetten als de inflatie in deze eindfase van de pandemie tijdelijk zou stijgen. Dit nieuwe principe van de "onbevlekte ontvangenis", dat zijn opwachting heeft gemaakt in de financiële wereld als gevolg van de coronacrisis, lijkt een langere toekomst beschoren te zijn dan aanvankelijk gedacht ...

Is de euforie op de markten, die ontstond toen dit fiscale en monetaire infuus bij de heropening van onze economieën werd toegediend, gerechtvaardigd? Het economische herstel zal de bedrijfsresultaten ongetwijfeld ten goede komen, maar de beurskoersen zouden kunnen wegzakken als de rente stijgt door de vrees voor een langdurige ontsporing van de inflatie. Zo zou de rente kunnen stijgen als er de komende weken sterke economische indicatoren en alarmerend hoge inflatiecijfers worden gepubliceerd. Het is aan ons om deze gegevens nauwkeurig onder de loep te nemen om te beoordelen of de prijzen lang onder druk zullen blijven staan. En als de inflatie, zoals wij verwachten, aan het einde van de pandemie opnieuw naar een bescheidener niveau zou zakken onder impuls van de structurele deflatoire krachten (demografie, technologie) – en het daarnaast langer zou duren dan voorzien vooraleer het coronavirus wereldwijd wordt uitgeroeid – kan de bekoring van deze onbevlekte ontvangenis de beurskoersen wel eens naar ongekende niveaus stuwen.

Hoogachtend,